Każdy diabetyk wie, że cukrzyca jest chorobą, która będzie towarzyszyć do końca życia. Na początku niezależnie od wieku w którym ją u Ciebie rozpoznano, cukrzyca miała z pewnością duży wpływ na Twoje życie. Z czasem pewne nawyki związane z chorobą, takie jak: przyjmowanie leków, pomiary glikemii, przestrzeganie odpowiedniej diety, stały się dla Ciebie codziennością. Celem działań terapeutycznych Twojego lekarza i Twoich jest zapobieganie rozwojowi choroby, czyli zapobieganie późnym powikłaniom cukrzycy. Bardzo ważne jest, aby w procesie leczenia Twoja jakość życia z cukrzycą była jak najlepsza. Niestety z upływem lat trwania choroby wielu pacjentów popada w rutynę i nie zastanawia się, co jest powodem pogorszenia stanu zdrowia lub jakie działania można by było podjąć, aby leczyć się lepiej.
Jednym z podstawowych obowiązków osoby z cukrzycą jest właściwa samokontrola glikemii (pomiary cukru). Dlaczego tego nie robimy? Rozróżniamy różne postawy związane z tym obowiązkiem:
a. nie mierzę cukru, bo wolę nie wiedzieć, jaki poziom mam, aby się nie denerwować;
b. nie bardzo rozumiem, po co mam to robić – samodzielnie nie mierzę cukru, wystarczy chyba, że robię to w trakcie wizyt w poradni;
c. trzecia postawa związana jest z zachowaniem bliskich, którzy próbują wpłynąć na osobę z cukrzycą, aby wykonywała pomiary cukru;
d. czwarta to zachowanie pacjentów, którzy badają cukier z właściwą częstotliwością, bo dbają o siebie.
• kontrola cukru przypomina mi, że mam cukrzycę, a ja wolałbym o tym nie myśleć;
• mam poczucie winy – glukometr sprawia, że źle o sobie myślę;
• samokontrola wydaje mi się bezcelowa, nie mam wpływu na swoje wartości glikemii;
• nie lubię, gdy glukometr kontroluje moje życie – mówi mi co wolno, a czego nie wolno;
• mierzenie cukru stanowi okazję do negatywnych zachowań mojego otoczenia, dokuczają mi, oceniają mnie, krytykują lub straszą;
• nikt z lekarzy ani osób opiekujących się moją chorobą nie zwraca uwagi na moje cukry;
• pomiar cukru jest czasem bolesny;
• wykonywanie pomiarów bywa niewygodne (w pracy, w podróży, w szkole lub podczas zabawy w towarzystwie);
• mam za dużo zajęć i za mało czasu wolnego, by robić regularne pomiary cukru.
Zalecenia Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego mówią, że pacjenci, którzy biorą insulinę 3–4 razy dziennie, powinni wykonywać regularne pomiary cukru kilka razy w ciągu dnia:
• rano;
• przed każdym głównym posiłkiem, czyli śniadaniem, obiadem i kolacją;
• 1–2 godziny po każdym głównym posiłku;
• przed snem.
Samokontrola glikemii jest również zalecana u osób z cukrzycą, które biorą insulinę rzadziej, np. 1–2 razy na dobę, leczonych pojedynczymi wstrzyknięciami insuliny, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, dietą i wysiłkiem fizycznym.
W cukrzycy typu 2 ze względu na charakter leczenia, warto przyjrzeć się swojej chorobie poprzez oznaczanie cukru. Dzięki samokontroli glikemii możesz przekonać się, jak aktywność ruchowa, zmiana sposobu odżywiania, zalecane leki wpływają na Twoje cukry. W sytuacjach nietypowych, takich jak infekcja, choroba czy zmiana leczenia, częstotliwość pomiarów powinna być większa od standardowo zaleconej, bo tylko wtedy możesz zobaczyć, na ile leczenie przynosi oczekiwane efekty.
Znaczenie samokontroli. Dla kogo mierzę cukier? Po co?
Tak jak chirurg potrzebuje zdjęcia rentgenowskiego, aby np. złożyć złamaną rękę, tak lekarz diabetolog musi znać Twoje pomiary cukru. Na podstawie wydruku Twoich wyników z glukometru lub dzięki starannie prowadzonym notatkom w dzienniczku samokontroli, Twój lekarz wie, czy stosowane leczenie jest skuteczne czy wymaga modyfikacji.
Samokontrola glikemii jest ważna nie tylko dla lekarza, ale przede wszystkim dla diabetyków. Wiemy już, że bez pomiarów cukru lekarz nie może Cię dobrze leczyć.
Dodatkowo często mierząc cukier:
• wiesz, ile możesz zjeść,
• wiesz, jak stosować leki,
• masz mniej niebezpiecznych wahań glikemii (zbyt niskich i zbyt wysokich cukrów),
• dobrze się czujesz,
• nie boisz się powikłań
• Kontrola cukru pozwala mi mieć wpływ na moje leczenie;
• Glukometr sprawia, że wiem, jakie mam stężenie cukru i wiem, co robić;
• Samokontrola glikemii jest celowa, bo dzięki temu wiem, jak postępować;
• Glukometr podpowiada mi, co mogę zmienić w swoim zachowaniu;
• Mierzenie cukru sprawia, że moi bliscy czują się bezpiecznie ze mną;
• Mogę zaskoczyć ich sukcesami w moim leczeniu;
• Pomiary cukru nie będą bolesne, jeśli wykonam pomiar prawidłowo;
• Wykonywanie pomiarów cukru wcale nie jest niewygodne (praca, szkoła, towarzystwo);
• Życie jest wymagające i mam dużo zajęć, ale pomiar zajmuje jedynie chwilę.
• Mieć glukometr przy sobie;
• Oznaczać cukier w każdej sytuacji, kiedy wiem, że jest mi to potrzebne.
ZAPYTAJ SWOJEGO LEKARZA LUB PIELĘGNIARKĘ O GLUKOMETR CONTOUR PLUS ONE